vrijdag 21 februari 2014

Hersenschimmen, J. Bernlef. Why I love this book

Hersenschimmen

Na aanleiding van de 17 tips voor het schrijven van een bestseller uit het opinietijdschrift De Groene Amsterdammer heb ik het boek Hersenschimmen van J. Bernlef geanalyseerd. Hersenschimmen is een ontroerende roman over dementie en ik vind dat het een echte bestseller is.

1. Het boek Hersenschimmen heeft niet echt een hoge inzet omdat het bijvoorbeeld over een belangrijk persoon gaat, maar het heeft wel een moeilijk onderwerp: dementie.
2. Maarten, de hoofdpersoon van het boek, lijdt aan grote innerlijke conflicten, want hij heeft er heel veel moeite mee dat hij steeds zich iets niet meer kan herinneren.
3. In het boek wordt alles met heel veel details vertelt, zo krijg je echt een beeld bij het boek en je gaat meeleven met Maarten en Vera, zijn vrouw, dit maakt het boek ook zo goed.
4. Het verhaal speelt zich af in een dorp dat goed wordt beschreven, dus geen vage locaties.
5. De hoofdpersoon is heel menselijk, want hij wordt goed beschreven en hij heeft veel zelfvertrouwen in het eerste deel van het boek.
6. Het lot speelt een heel belangrijke rol in het boek omdat het het lot van Maarten is dat hij dementie krijgt en daar gaat heel het boek eigenlijk over.
7. De hoofdpersoon is zelf al een buitensporig persoon, want door zijn dementie slaat hij bijvoorbeeld een glazen deur in met een stoel
8. In het boek gaat het over de conflicten tussen Maarten en Vera, maar eigenlijk meer over de conflicten ven Maarten met zichzelf, want hij worstelt met zijn dementie.
9. Maarten transformeert in het boek van een beetje vergeetachtig naar helemaal dement. Dit is heel heftig en daarom raakt het boek je ook.
10. De hoofdpersoon wordt op de proef gesteld door zijn dementie, hij moet er mee leren leven.
11. Je gaat van Maarten en Vera houden en met hen meeleven, doordat hun levens in flashbacks uitvoerig worden verteld en omdat je medelijden krijgt met Maarten die steeds vergeetachtiger wordt en met Vera die met Maartens dementie moet leven.
12. In het boek zit niet echt een subplot, het draait allemaal om de dementie van Maarten en alles erom heen.
13. De titel is kort en veelzeggend en het verklapt niet veel over het boek, dit maakt het boek aantrekkelijk om te gaan lezen.
14. In het boek wordt veel beschreven, soms gaat het opeens over de jeugd van Maarten en dan ziet hij Vera aan als zijn moeder of hij denk dat hij in het bureau van zijn vader aan het kijken is, maar het is zijn eigen bureau. Er wordt zomaar omgeslagen van werkelijkheid naar verzinsels van Maarten. Dit maakt het boek boeiend om te lezen.
15. Het boek sluit wel een beetje aan bij bestsellertrends, want het gaat over een erge kwaal, maar toch is het heel verrassend geschreven.
16. In het boek zitten veel onverwachte ontwikkelingen, want opeens wordt Maarten bijvoorbeeld agressief en slaat hij een deur in om zijn hond Robert binnen te laten. Dit maakt het boek verrassend en niet saai.
17. Als je het boek leest, denk je dit kan nooit goed aflopen, maar toch heeft het boek een mooi eind.

Ik vind dus dat het boek Hersenschimmen een echte bestseller is omdat het een goed geschreven boek is, want je gaat echt meeleven met de hoofdpersonen en je wilt steeds weten wat er verder gaat gebeuren. Ook ga je meer begrijpen hoe het is om dementie te hebben, omdat de gedachten van Maarten heel gedetailleerd beschrijven zijn. Ik vindt dit boek echt een aanrader.


17 tips voor het schrijven van een bestseller uit het opinietijdschrift De Groene Amsterdammer:
1) Verhoog de inzet. Schrijf niet over je ouders maar over een iemand die bijvoorbeeld van Lodewijk XIV afstamt. Maak de inzet van je boek plausibel.
2) Laat je held lijden aan grote innerlijke conflicten.
3) Gebruik altijd details, ze geven aan je werk een universele lading.
4) Maak je setting zo specialistisch mogelijk: geen vage locaties in een vaag dorp.
5) Ondermijn het zelfvertrouwen van de held, maak hem dus menselijk.
6) Laat het lot een belangrijke rol spelen.
7) Creƫer buitensporige karakters.
8) In een verhaal gaat het om conflicten.
9) Karakters moeten transformeren.
10) Stel karakters op de proef.
11) Zorg dat lezers van karakters gaan houden.
12) Vermijd subplots.
13) Zorg voor een verbluffende titel.
14) Show, don’t tell.
15) Sluit je niet aan bij de bestaande bestsellertrends, dus geen tovenaarsleerlingen en ontcijferingen van geheime codes.
16) Zorg voor onverwachte ontwikkelingen.
17) Suggereer steeds dat de afloop niet goed is.

 


woensdag 19 februari 2014

De donkere kamer van Damokles, Willem Frederik Hermans. Lofrede


De donkere kamer van Damokles


De donker kamer van Damokles is geschreven door Willem Frederik Hermans. Het boek speelt zich af in de tweede wereldoorlog en zit vol mysterieuze personen, verzetsdaden en liquidaties. Het heeft dus alles in zich van een spannende oorlogsthriller, maar het boek heeft ook diepere lagen.

De hoofdpersoon van het boek is Henri Osewoudt.  Hij is een lelijk, klein mannetje met blond haar en zonder baardgroei. Hij heeft een saai leven, maar dan komt een officier van het Nederlandse leger zijn leven binnen. Zijn naam is Dorbeck. Dorbeck is in alles het tegenovergestelde van Henri. Hij is bijvoorbeeld groot, zwartharig en hij heeft een baard. Later in het boek noemt Henri hem zijn alter ego. Dorbeck geeft hem in de loop van het boek een aantal opdrachten, waardoor Henri in de problemen komt en later zelfs wordt opgepakt door de Duitsers. Dit maakt het boek erg spannend en een echte page-turner.

Maar het boek heeft een literaire waarde. Het heeft een mooie stijl. Zo staan er in het boek veel grappige en goed bedachte vergelijkingen. Over Osewoudts vrouw staat er in het boek: ‘Haar haren hadden de kleur van pakpapier … haar tanden vormden geen sieraad van de mond, of zelfs maar een wapen, maar eerder een afsluiting ervan, iets als de knip op een portemonnaie.’ Een van de vragen die in het boek centraal staat is de vraag: Wat is goed en wat is fout?. Osewoudts vraagt zich af aan welke kant zijn mysterieuze dubbelganger Dorbeck staat en aan welke kant staat hij zelf eigenlijk. Ook komt de mysterie in het boek naar boven als Osewoudt aan het eind van het boek gevangen genomen wordt door de geallieerden. Dorbeck is er niet om hem vrij te praten. Dan rijst de vraag of Dorbeck eigenlijk wel bestaan heeft of dat hij een illusie was van Henri’s brein. Je wordt door de schrijver steeds op het verkeerde been gezet en dit maakt het boek dan ook zo spannend. Als je het boek uit hebt blijf je nog steeds met vragen zitten.

De donkere kamer van Damokles is een goed geschreven, spannend boek. Het zit boordevol spannende elementen, maar bevat ook mooie vergelijkingen en goede thema’s. Daarom is het en boek voor alle leeftijden en kan ik je het boek zeker aanbevelen.